24/7-cultuur
De maatschappij
Burnout kan niet los gezien worden van de heersende normen en waarden van onze westerse samenleving (24/7-cultuur), waaraan het moeilijk is te ontsnappen. Wij denken hier aan de in zeer veel gevallen unipolaire visie op werk en prestatie.
Het is taboe om niet te participeren in de 24/7-cultuur: iedereen is altijd bereikbaar, overwerken hoort erbij en de eerste loyaliteit is aan het bedrijf. In deze tijd ligt de nadruk op productiviteit en controle; eigenschappen die horen bij de ‘ouder’. Er wordt dus een zeer nadrukkelijk beroep gedaan op de ‘ouder’ in de werknemer; voor het ‘kind’ in hem is er doorgaans weinig ruimte. De aantrekkelijke elementen (goed salaris, bonussen, leaseauto’s) versluieren de druk van het halen van targets, het realiseren van groei, van goede kwartaalcijfers en van dreigende internationale concurrentie.
Wie langere tijd unipolair werkt en leeft, loopt het risico burnout te raken en zal pas kunnen genezen als hij het evenwicht tussen de ‘ouder’ en het ‘kind’ in zich heeft hervonden en weer bipolair leeft. Als hij vervolgens terugkeert op een werkplek waar de unipolaire visie op arbeid nog steeds bestaat, is de kans op terugval echter groot.
De toename van burnout in onze samenleving zal slechts gestopt kunnen worden als ook de bedrijven bipolair gaan opereren, als er sprake is van bipolaire bedrijfsvoering. Werkgevers zullen werknemers de ruimte moeten geven zowel actief als passief te zijn, zowel in te ademen als uit te ademen en zowel te denken als te voelen. Bedrijven zullen een beroep moeten doen op zowel de ‘ouder’ als het ‘kind’ in de mens
