Burnout is een officiële medische diagnose, zegt de Wereldgezondheidsorganisatie

Door Ryan Prior, CNN – Bijgewerkt op 28 mei 2019  het originele artikel   |   In het NOS-nieuws  |  RTL nieuws

(CNN) Het is een gevoel van extreme werkstress dat al lang is ingebed in the cultural lexicon, kan nu ook in uw medische dossiers worden vastgelegd.

Burnout is nu een legitieme medische diagnose, volgens de International Classification of Diseases , of de ICD-11, het handboek van de Wereldgezondheidsorganisatie dat medische hulpverleners begeleidt bij het diagnosticeren van ziekten.

Burnout wordt nu weergegeven in de ICD-11-sectie over problemen met betrekking tot werk of werkloosheid. Volgens het handboek kunnen artsen iemand met burnout diagnosticeren als ze de volgende symptomen tegenkomen:

1. gevoelens van uitputting of uitputting van energie

2. verhoogde mentale afstand van iemands baan, of gevoelens van negativisme of cynisme met betrekking tot iemands baan

3. verminderde professionele werkzaamheid

Alvorens te bellen, zegt het document dat artsen aanpassingsstoornissen en angststoornissen en stemmingsstoornissen eerst moeten uitsluiten. En de diagnose is beperkt tot werkomgevingen en mag niet worden toegepast op andere levenssituaties.

Onderzoekers bestuderen burnout al tientallen jaren

Burnout is lang een wazig cultureel concept geweest dat pogingen heeft getrotseerd om een specifieke verwachtingen te creëren waarover wetenschappers het allemaal eens kunnen worden.

Psycholoog Herbert Freudenberger is aangesteld met deze aankondiging van de officiële studie van de staat van burn-out met een wetenschappelijk artikel gepubliceerd in 1974, volgens een herziening van de literatuur uit 2017 gepubliceerd in het tijdschrift SAGE Open.

De auteurs van die beoordeling, Linda en Torsten Heinemann, zeggen dat er in de komende vier decennia honderden studies over het onderwerp zijn verschenen. Gedurende die tijd merkten ze dat burn-out niet als een echte mentale stoornis werd beschouwd, hoewel het “een van de meest besproken psychische problemen in de hedendaagse samenleving is”.

Een reden daarvoor volgens de Heinemanns is dat veel van het onderzoek naar burn-out zich richt op ‘oorzaken en bijbehorende factoren’ in plaats van op pogingen om specifieke diagnostische criteria te ontwikkelen. Dat leidde tot ‘vaagheid en dubbelzinnigheid’ rond het concept van burn-out.

In hun review merken ze op dat de vraag of onderzoekers depressiviteit en burn-out konden differentiëren ook een groot obstakel was bij het verhogen van de burnout naar een ziekte.