De mens en het dierenrijk…
Laten we zij die anders zijn of niet (meer) kunnen gewoon achter?
De inspiratie voor deze blog komt voort uit een bericht dat ik gisteren ontving.
Een oude kennis, 48 jaar, gescheiden met twee kinderen, is 5 dagen na zelfmoord gepleegd te hebben, gevonden door zijn buurman. Eens was hij een gelukkig en volgens onze normen, succesvol man. Hij kwam uit een welgestelde familie, had veel evenzo succesvolle hechte vrienden totdat hij ziek werd. Ja, depressie en verslaving zijn ook ziektes net als een griep of kanker.
Wat maakt dat psychische ziektes in relaties leiden tot ontbinden van diezelfde relatie.
Even terug in mijn eigen historie. Mijn ouders waren ook ziek en hebben beiden 10 tallen jaren doorgebracht in een psychiatrische kliniek. Vader, diagnose Korsakov en moeder, manisch depressief. Zij hadden ergens geluk, hun 9 kinderen waren niet bereid te ontbinden en zij werden daarom alle jaren die ze daar zaten wekelijks bezocht of er even uitgehaald. Dat was redelijk uniek. De meeste patiënten, 90%, ontvingen nauwelijks of helemaal geen bezoek. Zij waren verstoten door familie en vrienden en letterlijk achtergelaten.
Feit is dat onze ouders ziek waren en sommige zaken nu eenmaal genetisch bepaald zijn. Dat betekende dat van de 9 kinderen er ook een aantal ziek werden. Naar de Paas afdeling , naar crisis centra, depressief, psychotisch…
Onze ouders zijn niet meer, maar als broers en zussen hebben we afgesproken dat wanneer iemand ziek wordt hij of zij dagelijks bezoek ontvangt, tot hij of zij is hersteld. Wat het extra bijzonder maakt is dat dan ook vrienden en kennissen aanhaken.
Het resultaat: Zelfs de broer die psychotisch was en elektroshock therapie moest ondergaan, kreeg een jaar lang iedere dag bezoek. Hij en de anderen die getroffen werden door een psychische of psychiatrische ziekte staan weer helemaal in het leven en hebben weer plezier.
Lieve mensen, achterlaten worden door familie, vrienden, collega’s die niet (meer) mee kunnen is misschien een gevolg van ons dierlijke overlevingsinstinct. De sterke overleeft. Laten we mens zijn en blijven, mensen die niet meer mee kunnen aandacht geven en laten zien en merken dat ze er toe doen.
Velen zullen door warme en oprechte aandacht wel overleven en herstellen. Het werkt echt!!
